زیبایی ناشی از توجه ماست. رودخونه قشنگه، چون تو داری به اون نگاه می‌کنی. قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه‌ی اشکال؟ اما این خیلی خودپسندانه نیست؟ این‌که توجه من محور قرار بگیره؟ شاید بشه گفت حس زیبایی برای من به وجود نمیاد، حتی ناشی از توجه یک وجود دیگه. این‌که کس دیگری بگه رودخونه زیباست، اگه توجه من رو برنیانگیزه، انعکاس زیباییش در من پدید نمیاد. اما در وجود رودخانه زیبایی هست به خودی خود؟ به فکر برده من رو. انگار هرطور که بهش فکر می‌کنم یک‌قسمی از وجود برای درک زیبایی لازمه. درک یا پدیدآوردن؟ نمی‌دونم.
- پنجشنبه ۱۹ تیر ۹۹